Kaldırımlar - Necip Fazıl Kısakürek

Kaldırımlar - Necip Fazıl Kısakürek

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında,

Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.

Yolumun karanlığa karışan noktasında

Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık,

Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.

Bu gece yarısında iki kişi uyanık:

Biri benim, biri de uzayan kaldırımlar.

İçimde damla damla bir korku birikiyor,

Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler.

Simsiyah camlarını üzerime dikiyor

Gözleri çıkarılmış bir ama gibi evler.

Kaldırımlar, ıstırap çekenlerin annesi,

Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.

Kaldırımlar, duyulur ses kesilince sesi,

Kaldırımlar, içimde uzayan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek bir kucakta,

Ben bu kaldırımların istediği çocuğum.

Aman, sabah olmasın bu karanlık sokakta,

Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum.

Ben gideyim yol gitsin, ben gideyim yol gitsin,

İki yanımdan aksın bir sel gibi fenerler.

Tak... tak... ayak sesimi aç köpekler işitsin.

Yolumun takı olsun zulmetten taş kemerler.

Ne ışıkta gezeyim, ne göze görüneyim,

Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları.

Islak bir yorgan gibi iyice bürüneyim,

Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.

Uzanıverse gövdem taşlara boydan boya,

Alsa bu soğuk taşlar alnımdaki ateşi.

Dalıp sokaklar kadar esrarlı bir uykuya

Ölse kaldırımların kara sevdalı eşi.

Sidewalks

I'm in the street, in a street all lonely

Walking, walking and never looking back

At the point my path is mingled with the black

I seem to see a phantom wait for me

Ashen clouds overcast the darkling sky

Lightening bolts seek the chimneys of homes

In this midnight only two who sleepless roam

I here am one and there the sidewalks lie

Drop by drop a terror collects in me

At the head of every street the demons wait

The houses fix their gaze, dark black and great,

On me, like blindmen with their eyes ripped free

The sidewalks, mother to the suffering

Sidewalks, the person who has lived in me

Sidewalks, sound heard when all sounds cease to be

Sidewalks, a language within me lingering

I'll not give up life in a soft embrace

I am the child nursed at this sidewalk's breast

Please let no morning on this dark street rest

On this dark street let me ever run my race

Let me go on and the road, let us not stay

Let the lamps flow past me like a flood

Let hungry dogs hear the click-clack of my tread

Let there be an arch, vaulted in gloom, on my way

Let the daytimes be yours, give me darknesses

Let me not walk in light nor to eyes appear

As in a damp quilt let me wrap myself here

Cover me, cover me in their cool darknesses

If my body, full-length on these stones could lie

If these cold stones would draw the fever from my brow

Like these streets plunging into uncanny drowse

If only the sidewalks' melancholy mate would die

Necip Fazıl Kısakürek

Translated by Walter G. Andrews